Onderzoeken, tipartikelen, blogposts.
Vroeger schoot ik in een kramp bij het lezen ervan.
Allerlei regels waaraan ik me zou moeten houden.
Was dat nodig om succesvol te zijn?
Ik dacht van wel.
Dus gaf ik mezelf een trap onder m’n reet, begon driftig met bloggen en nam mezelf voor
minstens vijftig marketing-gerelateerde boeken per jaar te lezen.
Discipline.
Maar ’t voelde als iedere ochtend opdrukken.
Dat doet ook niemand voor z’n plezier.
‘Kap nou eens met het lezen van al die boeken’ zei een vriend tegen me.
‘Je weet het nu toch wel?’
Hij had gelijk. Ik wist het allang. Ik hield het schema ook geen week vol.
Toen bedacht ik iets
Vroeger moest ik van mijn ouders naar AMV.
Dat staat voor Algemene Muzikale Vorming.
Muziek als onderdeel van de opvoeding.
Voor muzikale mensen is AMV heel vreselijk.
Er zijn kinderen die braaf de noten van ‘Mieke hou je vast’ op hun xylofoontje timmeren.
Dat wilde ik liever niet.
Ik zag mezelf namelijk allang in een band spelen
Net als bij Rockschool, het programma van Teleac.
Met vette grooves, scheurende gitaren en funky drums.
Ik besloot nooit meer naar AMV te gaan.
Dat gaf problemen. Want ik deed er alles aan om de lessen te missen.
Ik sloot zelfs de oppas buiten. Met een woedende blik tuurde ze naar binnen.
Toen ik zeker wist dat de les al een half uur aan de gang was, liet ik haar weer binnen.
Enfin.
AMV was voor mij niet vol te houden.
Hield ik niet van muziek?
Er zijn mensen die beweren dood te gaan als ze één dag niet naar muziek luisteren.
Daar heb ik geen last van. Voor mij zomaar drie weken geen muziek.
Alles komt bij mij in vlagen.
Niet te los, niet te strak.
Balanceren tussen keihard werken en lanterfanten
Leren door te doen.
Met een gitaartje en een cassettebandje.
En dan proberen, net zolang tot je ’t kunt.
