Wat is er mis met het klassieke concert?
Nou, heb je even?
Stijf geklede musici
Knikkebollende grijsaards
Chronische kuchers
Was dat niet altijd al zo?
Vast. Maar we zouden het dolgraag anders zien.
Johan Idema schreef er een boekje over: Present! Rethinking Live Classical Music.
Waarom?
Steeds minder mensen bezoeken klassieke concerten. Dat ligt niet aan de muziek ‘die we immers vaak al eeuwen beluisteren’ maar aan de presentatie ervan, die achterblijft op de veranderlijke behoeftes van de nu-mens. Die kan een heleboel dingen niet meer: stilzitten, zich langer dan drie minuten concentreren et cetera, et cetera. Daarbij wordt de concertzaal geregeerd door ouderen.
Goed. En wat is de oplossing?
Dood aan het concertritueel!
Echt?
Nou, wat mij betreft niet. Ik denk dat het vanzelf uitsterft. Maar Johan Idema denkt daar heel anders over. We hebben namelijk niets te verliezen, dus laten we er direct korte metten mee maken. Wat kan ons die paar oudjes schelen die knikkebollend in de zaal een tukje doen.
Is dat niet juist het loyale publiek? Vermogend, trouw en kundig? Die mensen hebben we toch ook nodig?
Dacht ik ook. Maar nee hoor. De nieuwe mens speelt liever buiten in de zon en laat de concertzaal voor wat-ie is. Geen getut, maar out-of-the-box gedacht. Van kamermuziek in een luxe hotelkamer tot een orkest op een drijvend vlot middenin een zwembad.
Ik geloof het niet. Is dat de toekomst van het klassieke concert?
Ja. Ze zeggen het.
En hoe moeten wij dat dan verkopen, als podium-marketeers?
Nou, gewoon blijven doen waar we goed in zijn. Concepten verzinnen, het juiste haakje vinden en vooral niet teveel over de inhoud kletsen. O ja, veel game-elementen verwerken in de campagne. Vinden mensen leuk.
Winnen, winnen, winnen?
Soms ook verliezen. Als het maar frustrerend is. Inderdaad.
Ah, gelukkig. Dus we mogen lekker blijven marketieren?
Ja. Laat de programmeurs maar pionieren.
