‘Doe je al lang’, zei ik tegen hem. Met slaperige ogen keek hij mij aan. Hij greep met zijn linkerhand zijn bril beet, zette ‘m af en wreef met de palm van zijn andere hand over zijn gezicht. ‘Ik begrijp er niets van’ geeuwde hij. ‘Maar als jij het

Taal is van iedereen. Maar er zijn mensen die vinden dat ’t van hen is. Of in elk geval: aan hun regels moet voldoen. Ik ben geen Neerlandicus, maar een marketeer die stukjes tikt. Voor mij is een heldere boodschap belangrijker dan zinsanalyse. Taal is ook van kinderen. Zij wete

Ik woonde in Amsterdam samen met één huisgenoot. Later, toen ik het ongeborgen karakter van Amsterdam had verruild voor de knusse inborst van Leiden, had ik er wel zeven. Vier meisjes en drie jongens. Dat is voor een corpshuis behoorlijk knorrig, maar het was er gezellig, en er werd

Elke dag breng ik mijn kinderen naar school. Het ochtendritueel dat daaraan vooraf gaat is er niet een om over naar huis te schrijven. Dat gaat ongeveer zo: ‘Jezus, het is al acht uur.’ Ik klim uit bed, ruk de dekens van de kinderen en ren naar beneden om thee te zetten. S

Mijn God, dacht ik, gelukkig zit ik veilig op de fiets en kan ik altijd mijn benen nog optrekken terwijl ik voort blijf gaan, als hij wil bijten. Uit respect voor mijzelf reed ik met een boog om de hond heen. Het was een grote witte met zwarte vlekken en hangwangen (even opzoeken met